Bio je Valter, Stole u bici na Neretvi, trgovac perjem Mirta, balkanski alfa mužjak Trokrilni, koji „ne voli da mu se tetke muvaju po stanu dok radi”, oficir JNA Gvozden, koji je „drugu Titu išao na sahranu 350 kilometara peške”.
Bio je najpopularnija filmska zvezda u bivšoj Jugoslaviji i glumac koji je odigrao najviše uloga u jugoslovenskom filmu, a koga su voleli i milioni Kineza.
„Bata je bio od one retke sorte glumaca koji ulazi u kadar kao Bata Živojinović, a mi gledaoci mu istovremeno verujemo da je on lik koji igra,” opisao ga reditelj Rajko Grlić, koji je s njim snimio film U raljama života.
Rođen je 1935. godine u Jagodini, otac Dragoljub je bio sudski izvršitelj, a majka Tioslava domaćica. Detinjstvo je proveo u selu Koraćica na Kosmaju.
Sa 15 godina počeo je da radi kao scenski radnik u Akademskom pozorištu u Beogradu, a Pozorišnu akademiju uspeo je da upiše iz trećeg pokušaja. U Beogradskom dramskom pozorištu je prvo statirao, a zatim dobijao manje uloge.
U prvoj filmskoj ulozi u Pesmi s Kumbare (1955) reditelja Radoša Novakovića nije progovarao.
„Bata je okupljao nas klince iz kraja, vodio na predstave, bio je naš idol”, kaže advokat Radoslav Lale Vujadinović. On je o druženju na Crvenom krstu s poznatim glumcem „uvek spremim za šalu i avanturu” pisao u monografiji Valter, pre Valtera.
Seća se kako ga je Živojinović vodio na snimanje filma Subotom uveče (1957) Vladimira Pogačića u kojem je igrao boksera. Prema prijateljima je uvek imao zaštitnički odnos, kaže Vujadinović, sećajući se kako je Živojinović rekao čuvenom glumcu Pavlu Minčiću: „Čuvaj mi ovog klinca”.
Veće uloge je krenuo da ostvaruje u filmovima Veljka Bulajića, Vlak bez voznog reda (1959) i Uzavreli grad (1961), što je bio uvod za ratne spektakle koje će snimiti s ovim rediteljem šezdesetih godina 20. veka.
Za ulogu u filmu Kozara (1962) Veljka Bulajića, Živojinović je dobio Srebrnu arenu na Filmskom festivalu u Puli.
Bitku na Neretvi snimao je 18 meseci, a u najskupljem filmu snimljenom u Jugoslaviji igrale su svetske zvezde poput Jula Brinera, Orsona Velsa i Sergeja Bondarčuka pored Milene Dravić, Borisa Dvornika i Ljubiše Samardžića.
Posle filmova autora koji su učestvovali u ratu i spektakla sa holivudskim zvezdama poput Ričarda Bartona, 1970-ih godina partizanski film postaje deo akcionog žanra. Za to je zaslužan reditelj Hajrudin Šiba Krvavac, u čijim filmovima Most, Diverzanti, Partizanska eskadrila i Valter brani Sarajevo je igrao i Živojinović.
Partizani nisu bili blatnjavi, izmučeni i gladni ratnici, već su prikazani kao moderni akcioni heroji. Film Valter brani Sarajevo je prvi inostrani film prikazivan u Kini posle kulturne revolucije i videlo ga je više stotina miliona ljudi. Njegova popularnost u ovoj zemlji ne jenjava decenijama – radnici na mostu Zemun-Borča iz Kine poželeli su 2012. da Kinesku novu godinu provedu sa čuvenim Valterom.
Tokom trodnevne posete Srbiji 2016, predsednik Narodne republike Kine Si Đinping sreo se sa Lulom Živojinović, udovicom čuvenog glumca, pisali su tada mediji.
Iako je najpoznatiji po ulogama u partizanskim blokbasterima, Živojinović je ostvario zapažene uloge kod čuvenih reditelja jugoslovenskog Crnog talasa.
Igrao je u prvom dugometražnom filmu Žike Pavlovića, Neprijatelj (1965) nastaloj po priči Dvojnik, Fjodora Dostojevskog.
Izjavio je da mu je rad s Aleksandrom Sašom Petrovićem doneo „najlepše i najčudnije stvari u životu”.
Sledeći Petrovićev film Skupljači perja je oduševio publiku u Kanu, a sa Bekimom Fehmijuom, Bata Živojinović igra glavnu ulogu.
Portret Mirte, trgovca perjem u jednom vojvođanskom selu, predstavlja složenu ulogu, koja se protivi mnogim važećim stereotipima o Romima, a Živojinović je ostvario širinu ovog lika na zapanjujuće dobar način.
Igrao je i u filmu Majstor i Margarita po romanu Mihaila Bulgakova, a zatim i u adaptaciji knjige Hajnriha Bela, Grupni portret s damom.
