Sulejman Veličanstveni imao je 71 godinu kada je na ratištu umro, a njegov sin je doneo užasnu odluku
7. septembra 1566. godine, u vojnom logoru blizu mađarske tvrđave Sigetvar dogodio se događaj koji je mogao da promeni tok istorije: sultan Sulejman Veličanstveni je umro u svom šatoru.
Vladar Osmanskog carstva umro je u 71. godini, usred bitke protiv Mađara. Okolnosti njegove smrti su i dalje kontroverzne među istoričarima – neki veruju da su prirodne promene povezane sa starenjem bile uzrok, dok drugi ukazuju na giht ili dizenteriju kao moguće uzroke vladareve smrti.
Ironija sudbine bila je u tome što sultan nikada nije saznao ishod bitke u kojoj je njegova vojska pobedila. Ova iznenadna smrt, međutim, imala je značajan uticaj na dalji tok vojne kampanje – napredovanje osmanskih trupa je znatno usporeno. Istoričari još uvek razmišljaju kako bi se događaji mogli razvijati da je sultan živeo još nekoliko godina.
48 dana tajne: kako je sakrivena smrt padišaha
Veliki vezir Mehmed-paša Sokolović, plašeći se mogućih nemira u carstvu, doneo je neviđenu odluku. Činjenica o sultanovoj smrti čuvana je u najstrožoj tajnosti 48 dana; samo uzak krug Sulejmanovih bliskih saradnika znao je za to. Ovu odluku nije diktirala samo politička mudrost, već i verski zahtevi: prema islamskim tradicijama, osoba mora biti sahranjena tamo gde je umrla.
Međutim, državni interesi su zahtevali da se sultanovo telo isporuči u prestonicu kako bi se izbegle bilo kakve sumnje u legitimnost prenosa vlasti. Pre nego što su ga transportovali u Istanbul, dvorski lekari su izvršili složen postupak: uklonili su vladareve unutrašnje organe kako bi osigurali bezbednost tela tokom dugog putovanja.
Mauzolej, džamija i manastir: Prvo počivalište sultanovog srca
Prema hroničaru Evliji Čelebiji, Sulejmanovo srce, jetra, želudac i drugi organi su stavljeni u posebnu zlatnu posudu i sahranjeni na mestu njegove smrti. Godine 1570. na ovom mestu je izgrađen čitav arhitektonski kompleks: mauzolej, džamija i manastir za derviše, kao i kasarna. Ovaj memorijalni kompleks postojao je više od jednog veka sve do 1693. godine, kada je habzburška vojska proterala Turke iz Ugarske i uništila zgrade.
Od 2013. godine, u Sigetvaru se sprovode velika arheološka istraživanja. Tokom ovog vremena, naučnici su otkrili mnoge artefakte koji ukazuju na prisustvo osmanskih građevina, ali glavna meta – sultanovo srce – ostaje neotkrivena. Posebnu pažnju privuklo je lokalitet na brdu Gibot-Turbek, gde su 2014-2015. godine otkrivene ruševine naselja Turbek, osnovanog 1664. godine.
U jesen 2015. godine, arheolozi su napravili važno otkriće: u ruševinama džamije pronađen je tajni hodnik koji vodi sa severozapada, kao i jama od dva metra, pretpostavlja se da je u prošlosti opljačkana. Posebno su interesantni sačuvani dekorativni elementi, koji iznenađujuće podsećaju na dizajn Sulejmanovog mauzoleja u Istanbulu.
U Mađarskoj postoji crkva sa pločom na zidu koja navodi da se tu nalazi srce sultana Sulejmana. Međutim, profesor Pap, koji je proučavao istoriju ove ploče, utvrdio je da se ona pojavila tek 1916. godine iz političkih razloga. U to vreme, Turska i Mađarska, iscrpljene Prvim svetskim ratom, tražile su načine da se zbliže, a ploča je postala svojevrsni simbol diplomatske saradnje između zemalja.
